Los Angeles Lakers – amerykański klub koszykarski, mający siedzibę w Los Angeles, w stanie Kalifornia. Występują w Dywizji Pacyficznej, Konferencji Zachodniej w National Basketball Association (NBA). Swoje domowe spotkania Lakers rozgrywają w Staples Center, którą dzielą z lokalnym rywalem z NBA, Los Angeles Clippers, z Los Angeles Kings z ligi NHL i drużyną Los Angeles Sparks występującą w WNBA[1]. Lakers są jedną z najbardziej utytułowanych drużyn w historii NBA. Mają na swoim koncie 17 tytułów mistrzowskich, a ostatnie z nich zdobyli w 2020 roku.
Początki zespołu sięgają 1947 roku, gdy zakupiono rozwiązany klub Detroit Gems. Nowa drużyna miała swoją siedzibę w Minneapolis, w stanie Minnesota, i przyjęła nazwę „Lakers” („Jeziorowcy”), na cześć przydomku stanu, w którym grali – „Kraina 10 000 Jezior”[6]. W Minneapolis Lakers zdobyli pięć tytułów mistrzowskich, mając w swoim składzie centra George’a Mikana, który przez NBA został nazwany jej „pierwszą supergwiazdą”[7]. Wkrótce po zakończeniu kariery przez Mikana, przed sezonem 1960/61 drużyna przeniosła swoją siedzibę do Los Angeles.
Prowadzeni przez członków Koszykarskiej Galerii Sław, Elgina Baylora i Jerry Westa, Los Angeles sześć razy w latach 60. awansowali do finałów NBA, ale za każdym razem przegrywali z Boston Celtics, rozpoczynając długą i legendarną już rywalizację między obydwoma klubami. W 1968 roku Lakers pozyskali czterokrotnego MVP rozgrywek Wilta Chamberlaina, który grał na pozycji centra. Po kolejnych porażkach w finałach 1969 i 1970 roku prowadzeni przez nowego trenera Billa Sharmana Lakers wygrali sześć kolejnych tytułów mistrzowskich. Po zakończeniu kariery przez Westa i Chamberlaina, drużyna sprowadziła innego centra, Kareema Abdula-Jabbara, który wygrał wcześniej kilka tytułów MVP ligi, ale pod koniec lat 70. nie był w stanie awansować ze swoją poprzednią drużyną do finałów NBA. Lata 80. w wykonaniu Lakers zostały okrzyknięte mianem „Showtime’u”, głównie dzięki duetowi Magic Johnson i Abdul-Jabbar, którzy prowadzali w Lakers szybką ofensywną grę i wygrali w przeciągu dziewięciu lat pięć tytułów mistrzowskich, w tym pokonując w 1985 roku po raz pierwszy w finale Celtics. Drużynę prowadził Pat Riley, a oprócz Johnsona i Abdul-Jabbara w zespole czołową rolę odgrywał James Worthy – wszyscy zostali później członkami Koszykarskiej Galerii Sław. Po zakończeniu kariery przez Abdul-Jabbara i Magica zespół przez wiele lat borykał się z problemami, do czasu, gdy w 1996 roku do drużyny trafili Shaquille O’Neal i Kobe Bryant. Prowadzeni przez innego członka Galerii Sław, trenera Phila Jacksona, Lakers wygrali trzy kolejne tytuły mistrzowskie w latach 2000 – 2002, zdobywając po raz drugi w historii zespołu tzw. „three-peat”. Po porażkach w latach 2004 – 2008 Lakers wrócili na tron w latach 2009 i 2010, pokonując w finałach kolejno Orlando Magic i, po raz kolejny, Boston Celtics.
Rywalizacje
Boston Celtics
Rywalizacja pomiędzy Los Angeles Lakers a Boston Celtics obejmuje dwa najbardziej utytułowane zespoły w historii National Basketball Association. Została ona wybrana najlepszą rywalizacją w historii ligi[43]. Obie drużyny spotykały się rekordową liczbę razy (12) w Finałach NBA, poczynając od pierwszego spotkania, które odbyło się w 1959 roku. Lakers z Celtics zdominowali ligę w latach 60. i 80. XX wieku, stając naprzeciw siebie sześć razy w latach 60. i trzy razy w latach 80.
Ich rywalizacja osłabła na początku lat 90., po odejściu na emeryturę Magica Johnsona i Larry’ego Birda, ale w 2008 roku została odbudowana, gdyż Lakers i Celtics spotkali się w finałach NBA, po raz pierwszy od 1987 roku[44]. Celtics wygrali tą serie 4-2, zostając mistrzami NBA. Ich kolejne spotkanie w Finałach NBA miało miejsce w 2010 roku, wtedy jednak Lakers wygrali w siedmiu meczach. Oba zespoły zdobyły największą liczbę mistrzostw, spośród wszystkich drużyn – po 17. Razem zdobyli 34 tytuły, co daję blisko połowę wszystkich możliwych do zdobycia mistrzostw (74).
Los Angeles Clippers
Rywalizacja pomiędzy Los Angeles Lakers a Los Angeles Clippers jest wyjątkowa, ponieważ są to dwie jedyne drużyny w NBA, które korzystają z tej samej hali – Staples Center. Jest również jednym z dwóch pojedynków, w którym biorą udział dwie drużyny z tego samego miasta, obok New York Knicks i Brooklyn Nets.
Fani z Los Angeles historycznie kibicowali Lakers[45][46]. Niektórzy twierdzą ze termin „rywalizacja” jest nieodpowiedni, gdyż Clippers od lat prezentowali niższy poziom[47], jednakże, po dołączeniu do drużyny Chrisa Paula i Blake’a Griffina, stali się oni pretendentami do playoffs, a ich wspólna rywalizacja przybrała znacznie wyższej skali ważności. Ich pojedynek z 2012, transmitowany przez stację ESPN osiągnął najwyższą oglądalność transmisji w historii obu drużyn w sezonie zasadniczym[48].
San Antonio Spurs
San Antonio Spurs i Los Angeles Lakers to dwie drużyny Konferencji Zachodniej, które grały ze sobą od lat 70. Pod koniec lat 90. i na początku XXI wieku ich rywalizacja nabrała rozmachu. Od 1999 roku obie drużyny spotykały się w playoffs pięć razy, wymieniając się w siedmiu kolejnych występach w finałach NBA od 1999 do 2005 roku. Dodatkowo oba zespoły podzieliły pomiędzy siebie wszystkie mistrzostwa NBA od 1999 do 2003 roku. Spurs zdobywali tytuł w 1999, 2003, 2005 i 2007 roku, zaś Lakers w 2000, 2001, 2002, 2009 i 2010. Od 1999 do 2004 roku rywalizacja obu zespołów była uznawana za czołowe pojedynki NBA, i z każdym razem stawali oni naprzeciw siebie w finałach konferencji[49]. Rywalizacja zagasła w latach 2005–2007, gdy Lakers nie awansowali do playoffs w 2005 roku i w dwóch kolejnych latach ulegali w pierwszej rundzie Phoenix Suns. Ich rywalizacja odnowiła się w 2008 roku, gdy mierzyli się ze sobą w Finale Konferencji Zachodniej.
Kadra w sezonie 2020/21
Nr | Poz. | Nar. | Nazwisko i imię | Data urodzenia | Wzrost | Masa ciała |
---|---|---|---|---|---|---|
37 | PF | Andetokunmbo, Kostas | 1997–11–20 | 208 cm | 91 kg | |
12 | PF | Cacok, Devontae | 1996–10–08 | 203 cm | 109 kg | |
1 | SG | Caldwell-Pope, Kentavious | 1993–02–18 | 196 cm | 93 kg | |
4 | SG | Caruso, Alex | 1994–02–28 | 196 cm | 84 kg | |
2 | PG | Cook, Quinn | 1993–03–23 | 185 cm | 82 kg | |
3 | F/C | Davis, Anthony | 1993–03–11 | 208 cm | 115 kg | |
10 | SF | Dudley, Jared | 1985–07–10 | 198 cm | 108 kg | |
14 | SG | Gasol, Marc | 1985–01–29 | 211 cm | 116 kg | |
15 | F/C | Harrell, Montrezl | 1994–01–26 | 201 cm | 109 kg | |
5 | SG | Horton-Tucker, Talen | 2000–11–25 | 193 cm | 106 kg | |
23 | SF | James, LeBron | 1984–12–30 | 206 cm | 113 kg | |
0 | PF | Kuzma, Kyle | 1995–07–24 | 203 cm | 100 kg | |
9 | SG | Matthews, Wesley | 1986–10–14 | 193 cm | 100 kg | |
28 | SF | McKinnie, Alfonzo | 1992–09–17 | 201 cm | 98 kg | |
88 | PF | Morris, Markieff | 1989–09–02 | 203 cm | 111 kg | |
17 | PG | Schröder, Dennis | 1993–09–15 | 185 cm | 78 kg |
Trener: Frank Vogel
Asystenci: Quinton Crawford • Phil Handy • Lionel Hollins • Greg St. Jean • Jason Kidd • Mike Penberthy • Miles Simon • Jon Pastorek
Zastrzeżone numery

Koszulki zawieszone pod kopułą hali Staples Center.
Los Angeles Lakers zastrzeżone numery | ||||
Nr | Imię i nazwisko | Pozycja | Lata gry | Data ceremonii |
---|---|---|---|---|
8 | Kobe Bryant | SG | 1996–2016 | 18 grudnia 2017[67] |
13 | Wilt Chamberlain | C | 1968–1973 | 9 listopada 1983 |
22 | Elgin Baylor | F | 1958–1971 | 9 listopada 1983 |
24 | Kobe Bryant | SG | 1996–2016 | 18 grudnia 2017[68] |
25 | Gail Goodrich | PG | 1965–1968, 1970–1976 | 20 listopada 1996 |
32 | Magic Johnson | PG | 1979–1991, 1996 | 16 lutego 1992 |
33 | Kareem Abdul-Jabbar | C | 1975–1989 | 20 marca 1989 |
34 | Shaquille O’Neal | C | 1996–2004 | 2 kwietnia 2013 |
42 | James Worthy | SF | 1982–1994 | 10 grudnia 1995 |
44 | Jerry West | SG | 1960–1974 | 19 listopada 1983 |
52 | Jamaal Wilkes | SF | 1977–1985 | 28 grudnia 2012 |
Chick Hearn | Spiker | 1961–2002 | 2 grudnia 2002 |
Źródło: Wikipedia